АБ’ЁМАМ ВЫТВОРЧАСЦІ І ЗАРПЛАТАМ ТОЛЬКІ РАСЦІ
Зусім нядоўга ўзначальвае Мікалай Працэўнікаў ААТ “Абольцы”, таму пра вынікі работы гаварыць яшчэ няма як. Але ўжо зроблена ацэнка становішча на прадпрыемстве, сфарміравана яснае бачанне сітуацыі, вызначаны арыенціры і пастаўлены мэты.
МІКАЛАЙ ПРАЦЭЎНІКАЎ НА ДНІ ЖЫВЁЛАВОДА НА КОМПЛЕКСЕ "ЗААЗЕР'Е".
Адна з галоўных задач — вярнуць да сельгасвытворчасці людзей, якія за апошні час, па словах Мікалая Іванавіча, крыху разбегліся хто куды.
— Не такая ж і малая вёска Абольцы, таму не можа быць, каб не было тут людзей. І я дакладна ведаю, што яны ёсць: ёсць і трактарысты, і жывёлаводы, нікуды яны не дзеліся, на Месяц не паляцелі, трэба толькі ўсіх знайсці і заахвоціць. Некаторыя ўжо згадзіліся вярнуцца, з некаторымі яшчэ трэба працаваць.
Абапірацца на мясцовых людзей — гэта, як мяркуе Мікалай Іванавіч, найбольш перспектыўны падыход. Браць прыезджых ці перавабліваць з іншых гаспадарак ненадзейна: калі чалавек пакінуў сваё папярэдняе месца і перайшоў да цябе, то і цябе можа гэтак жа калі-небудзь пакінуць.
— Магу паўтарыць агульнавядомую ісціну: людзі ўсюды аднолькавыя, усе хочуць добра жыць і зарабляць, усе могуць рабіць памылкі, могуць парушаць дысцыпліну, расчароўвацца ў жыцці і страчваць цікаўнасць да яго і г.д. І каб чалавек праяўляў толькі добрыя свае якасці, трэба адпаведна адносіцца да яго, працаваць з ім, старацца зразумець чалавека і знайсці да яго падыход. Як знайсці гэты падыход, як паўплываць на калектыў у цэлым і на кожнага работніка індывідуальна? Некаторыя дабіваюцца вынікаў, трымаюць дысцыпліну крыкам і мацюкамі, некаторыя ж — эканамічнымі метадамі. Што да мяне, то я прыхільнік апошняга.
Эканамічныя рычагі ўздзеяння — гэта не значыць адразу даць вялізную зарплату. Яе чалавек павінен спачатку зарабіць, і роля кіраўніка ў тым, каб забяспечыць усе ўмовы для дастойнай работы, наколькі гэта магчыма пры цяперашнім становішчы, у цяперашні момант.
— Я ніколі не абяцаю таго, чаго не магу. Я не буду казаць, што дам залатыя горы таму, хто прыйдзе да нас кіраваць трактарам ці даіць кароў. Я растлумачу, колькі ў нас можна зарабіць, і паабяцаю, што як толькі падымемся, даб’ёмся большых поспехаў, то дам яшчэ больш.
Аналізуючы раённую зводку па надоях, Мікалай Іванавіч асаблівую ўвагу звяртае не на графу з аб’ёмам атрыманага малака, а на тую, у якой значыцца аб’ём продажу ў сярэднім на адну карову. Гэты паказчык дае ўяўленне, колькі грошай выручана гаспадаркай, а значыць, якія можна даць зарплаты і колькі ўкласці ва ўмацаванне матэрыяльнай базы.
Дарэчы, што да матэрыяльнай базы, то бліжэйшыя планы ў “Абольцах”, ці, лепш сказаць, не планы, а пакуль што цяжкавырашальныя задачы — набыццё чатырох новых трактароў МТЗ-82.
— Каштуе ён 150 мільёнаў, і ніякага лізінгу няма. Спадзяёмся толькі, што ў лютым, можа быць, усё ж пачнуць прадаваць у лізінг, тады будзе лягчэй, 60 мільёнаў знайсці — гэта не 150. Пакуль што маем 6 адзінак такой тэхнікі, а трэба яшчэ як мінімум 2 для палявых даільных установак і 2 для земляробчых работ — хімпраполку зрабіць, прэс працягнуць… Энерганасычаны МТЗ-1221 для такіх мэт выкарыстоўваць нельга, гэта было б няправільна.
У хуткім часе чакаецца набыццё бензавоза. Пакуль што яго даводзіцца прасіць ці ў “Надзёжыне”, ці ў “Рыдамльскім”. А УАЗ для дастаўкі даярак нядаўна ўжо куплены.
— Яшчэ мой папярэднік, былы старшыня Аляксандр Якаўлевіч Кажадуб, збіраўся яго купіць, каб не вазіць лю-дзей зімой у будцы на трактары, але не паспеў. Я як убачыў тую будку, дык сэрца крывёй аблілося, асабліва калі падумаў, што хутка ж маразы настануць, усю зіму не будзе так цёпла. А цяпер я спакойны. І нават Аляксандр Якаўлевіч мне патэлефанаваў і падзякаваў, што я зрабіў такі набытак, бо і сам ён у свой час хацеў даць яго людзям. Але мне тут дзякаваць няма за што, гэта ім жа, людзям, і трэба дзякаваць, гаспадарцы — за тое, што змаглі зарабіць, знайсці сродкі.
Хочацца спадзявацца, што і надалей у “Абольцах” будзе хапаць людзей, якія могуць і хочуць працаваць і зарабляць, дзякуючы якім і надоі, і продаж будуць ісці разам з іх зарплатамі толькі ўверх.
С. АБРАМОВІЧ.
