МІНУЎШЧЫНА, ЗАХАВАНАЯ ДЗЕЛЯ БУДУЧЫНІ
Артур Сівец, Анастасія Лямніцкая, Дзіяна Дубоўская, Уладзімір Жыдкін (на здымку злева направа) працягваюць справу сваіх папярэднікаў — былых вучняў, якія пад кіраўніцтвам настаўніцы гісторыі Алены Бяспалавай некалькі гадоў таму пачалі складаць летапіс роднай вёскі — Абольцаў.
Выпускнікі пакідалі школу, а Алена Уладзіміраўна захоўвала напрацоўкі і зацікаўлівала імі новых і новых даследчыкаў. На цяперашні час летапіс уяўляе сабой цэласны закончаны дакумент па гісторыі Абольцаў са старажытных часоў, але ў той жа час і адкрыты для дапаўненняў, працягу, паглыблення і пашырэння зместу.
— Па гісторыі школы, па гісторыі сельгаспрадпрыемства — планы вялікія, — гаворыць Алена Уладзіміраўна. — Хацелася б, каб калі-небудзь раскопкі ў нас правялі: па старажытным перыядзе таксама многа чаго цікавага можна даведацца.
Крыніцамі складання летапісу сталі навуковая літаратура, публікацыі ў перыёдыцы, расповеды пажылых людзей, фотаздымкі, якія зрабілі самі вучні.
— Цікава распытваць людзей, сваю бабулю, суседзяў, дакументы старыя вывучаць, — расказвае Анастасія Лямніцкая аб тым, што стала асабіста для яе стымулам, каб прыняць удзел у гэтай даследчыцкай дзейнасці.
Зразумела, што такая вялікая работа не магла застацца незаўважанай. За яе ў канцы мінулага года ў рамках акцыі “Жыву ў Беларусі і тым ганаруся” вучні атрымалі на раённым узроўні дыпломы першай ступені, а летапіс быў перададзены ў вобласць для далейшага ўдзелу ў конкурсе. Вынікі яго пакуль што невядомыя. Як, дарэчы, не ведаюць вучні дакладна, кім яны стануць у будучыні, ці будзе ім патрэбная для паступлення, вучобы, працы такая дысцыпліна, як гісторыя. Але, нягледзячы ні на якія фармальнасці, зробленае імі застанецца каштоўным здабыткам для ўсіх будучых пакаленняў.
С. АБРАМОВІЧ.