ГАТОЎНАСЦЬ ДА ПАЛЯВЫХ РАБОТ
НАСТРОЙ — НА ПРАЦУ І ПЕРААДОЛЕННЕ ПРАБЛЕМ
— Няма, напэўна, у нашай працы горшага перыяду, чым той, калі чакаеш, пакуль сыдзе снег, каб пачаць сяўбу, — прызнаецца дырэктар ААТ “Абольцы” Мікалай Працэўнікаў. — Калі ўжо сеялка зачэпіцца за поле, тады ўсё — пайшло-паехала, справа кранулася з месца, і ўсё атрымаецца. А цяпер вось дзе б ты ні быў, ці ў кабінеце сядзіш, ці на ферму едзеш, ці на мехдвор, а душа не тут, а там, на полі.
Ступень падрыхтаванасці гаспадаркі да пасяўной можна параўнаць з ранейшымі гадамі. У распараджэнні тая самая тэхніка, і кіраваць ёю будуць тыя самыя людзі. Плануецца за-дзейнічаць тры пасяўныя агрэгаты АПП-6 і чызельны культыватар КЧ-7.
— Мала сказаць, што ён устарэў, — дае сваю ацэнку апошняму Мікалай Іванавіч. — Спадзявацца на яго — гэта тое самае, што спрабаваць пазаўчарашнім днём заўтрашні дагнаць. Гэта ж васемнаццаты век нейкі. Але, на жаль, так патрэбныя нам дыскатар і пасяўны агрэгат з актыўнымі органамі атрымаць мы не можам, абяцалі нам да пачатку гэтага года, але пакуль што справа адкладваецца на няпэўны тэрмін.
Можна сказаць, што ў цэлым становішча з тэхнікай напружанае, але не безнадзейнае, і сяўба, упэўненыя ў гаспадарцы, будзе праведзеная ў тэрмін.
— Канечне, у даўнія часы было лягчэй, калі і людзей было больш, і адзінак тэхнікі, — разважае кіраўнік прадпрыемства. — Можна запярэчыць, што сёння трактары энерганасычаныя, агрэгаты многафункцыянальныя і магутныя. Але калі раней можна было пусціць, напрыклад, чатыры “Беларусы” з дапатопнымі сеялкамі СЗУ, дык яны такі аб’ём далі б за дзень, што ніякаму сённяшняму агрэгату не па сілах.
Мікалая Іванавіча падтрымлівае і яго намеснік Аляксандр Мацкевіч.
— Сёння нейкае рэле ў агрэгаце выйдзе са строю, здаецца, дробязь, але нічога не зробіш, тэлефануеш гарантыйшчыкам. А яны скажуць: “Самі ні ў якім разе не чапайце, яно на гарантыі”, — і прастаіш цэлы дзень, чакаючы іх. А дзень жа гэты год корміць!
Работнікі, якія непасрэдна самі будуць сеяць — выязджаць у поле, таксама маюць свае заўвагі па сучасных агрэгатах. Адзначаюць у іх канструкцыях разнастайныя недапрацоўкі, нерацыянальныя рашэнні, з-за якіх рабочыя оганы хутка зношваюцца ці выходзяць са строю. Часта “ляцяць”, напрыклад, падшыпнікі — і дыскі закліньваюць, перастаюць круціцца.
Але з усім гэтым прадпрыемства, і не толькі “Абольцы”, а і ўсе іншыя гаспадаркі працуюць не першы год, і ўсе падобныя праблемы не з’яўляюцца нечаканай сенсацыяй, а рашаюцца ў рабочым парадку па меры ўзнікнення. Таму настрой і ў кіраўніцтва, і ў механізатараў аптымістычны, бадзёры: хутка пачнецца нялёгкі і адказны перыяд, да якога трэба быць гатовым і тэхнічна, і маральна.
С. АБРАМОВІЧ.