УБОРКА-2012
ЦЯЖКА ЗАРАЗ УСІМ — І КІРАЎНІЦТВУ, І РАДАВЫМ ПРАЦАЎНІКАМ
— Не будзем хваліцца і прыхарошваць сваё становішча, уборка сёлета ў нас цяжкая, — канстатуе галоўны аграном УП “Талачынская Навінка” Уладзімір Шчуплякоў. — Запчастак не хапае, паліва ў абрэз, што раніцай прывезлі, тое і заправілі, а на заўтра яшчэ няма. Людзей не хапае.
У сераду, калі адбывалася нашая гутарка, працавала 8 камбайнаў, на адвозцы былі задзейнічаныя 4 аўтамабілі і 3 трактары. 1 камбайн і 2 МАЗы стаялі па прычыне недахопу людзей. Хоць і не вельмі радуе на фоне ўсіх праблем, але ж хоць неяк суцяшае тое, што палі знаходзяцца ў добрым стане, не палеглыя, і зерне сухое.
— Палегласць нас сёлета, дзякуй богу, мінула, толькі месцамі крыху ёсць. І сухое зерне, гэта таксама плюс. Што да ўраджайнасці, то яна не самая лепшая і не самая горшая ў параўнанні з той, што была раней.
Баліць галава ў кіраўніцтва, але не лягчэйшае становішча і ў радавых работнікаў, у камбайнераў з памочнікамі: хоць участак іх работы, кола абавязкаў больш вузкія, ды адказнасць не меншая, ад іх не ў меншай ступені залежаць своечасовасць і якасць уборкі ўраджаю. З-за напружанай працы людзям некалі нават пабыць з сям’-ёй.
— Я раніцай падымаюся, дачка спіць, — расказвае Андрэй Ярмолін, — ноччу вяртаюся, зноў спіць. Толькі сонную і бачу.
А дзіця, атрымліваецца, свайго бацьку не бачыць зусім, хіба што ўва сне.
Андрэй Ярмолін, Дзяніс Кудзін, Аляксандр Пасюцін (на здымку) крытычна выказаліся і аб сваёй зарплаце.
— Выходзіць па восем-дзесят тысяч за дзень — хіба гэта заробак? Таму і разбегліся нашы людзі хто ў Замкі (ААТ “Кляновічы”, Крупскі раён), хто яшчэ куды.
Пытанне наконт зарплаты мы ўдакладнілі ў галоўнага эканаміста прадпрыемства Алены Роўбы. Прааналізавалі апошнія пуцёўкі аднаго з нашых субяседнікаў. У розныя дні яго заробкі атрымаліся такія: 199000, 184000, 239000, 233000. Гэта, канечне, больш, чым гаварылі самі камбайнеры. У чым прычына?
— Сапраўды, спачатку яны зараблялі менш, — тлумачыць Алена Аляксандраўна, — таму што ў першыя дні, калі толькі выехалі і абжыналі палі па краях, ураджайнасць была нізкая, намалоты невялікія. А цяпер вось, як бачыце, лічбы выраслі ў некалькі разоў, і, значыць, яны іх яшчэ проста не ведалі.
Такія прыемныя звесткі я нават адразу паспеў перадаць камбайнеру, пакуль ён не выехаў у поле. Застаецца толькі пажадаць, каб і надалей ураджайнасць з намалотамі раслі, і людзі атрымлівалі заслужаныя высокія заробкі для сябе і сваіх сем’яў. І падзякаваць за тое, што стараюцца, у нялёгкі час аддаюць сябе поўнасцю важнай, неадкладнай працы.
С. АБРАМОВІЧ.
