Ушанаванне памерлых не павінна зневажаць жывых
Заязджаючы 20 красавіка ў Талачын з боку Азерцаў, мы звярнулі ўвагу на смецце каля агароджы могілак і ў сувязі з набліжэннем Радаўніцы вырашылі пацікавіцца, у якім стане знаходзіцца гэтае месца апошняга зямнога прытулку людзей.
На тэрыторыі могілак у цэлым назіраўся парадак, відаць, што і грамадзяне, і жыллёва-камунальнае прадпрыемства пастараліся выканаць свае абавязкі (для каго толькі маральныя, для каго яшчэ і службовыя) па ўшанаванні памяці памерлых. Пытанням арганізацыі складзіравання смецця таксама відавочна ўдзяляецца пэўная ўвага, большая яго частка знаходзілася ў дзвюх вялікіх кучах. Хаця поўнасцю здавальняючай сітуацыю назваць наўрад ці можна: адна куча была навалена прама каля ўваходу на могілкі з боку гаражнага кааператыва (на здымку), другая — на супрацьлеглым канцы, каля поля, там, дзе адсутнічае агароджа.
Гэтыя месцы выглядалі б больш эстэтычна, калі б адходы знаходзіліся ў кантэйнерах (іх няма, толькі з-пад адной кучы была бачная драўляная скрыня, а на другой валяўся дашчаты шчыт, які, магчыма, калісьці з’яўляўся часткаю такой самай скрыні).
І ўжо зусім недапушчальныя ўчынкі дазволілі сабе некаторыя асобы, выкінуўшы ў некалькіх месцах старыя вянкі і крыж за агароджу з боку вуліцы Мінскай, а таксама з боку вуліцы Аршанскай. Ушаноўваючы памяць сваіх памерлых родных, выказалі пагарду да жывых суграмадзян. Хаця, можа быць, зняважылі такім чынам у першую чаргу саміх сябе, прадэманстраваўшы ўзровень сваёй культуры.
Уладзімір МІХАЙЛАЎ.
