Пяць хвілін ападкаў — і сапраўдная Венецыя
Усё часцей мы баімся пахмурнага неба, дажджу і снегу. І справа тут не толькі ў прыродных анамаліях, а больш у нашай непадрыхтаванасці супрацьстаяць ім.
Нейкія пяць хвілін праліўся над нашым горадам моцны дождж, а на двор дома №92 па вуліцы Энгельса было не зайсці. Вада зайшла за адмостку, у пад’езды. Работніца камунгаса, якая выконвае рамонтныя работы, вымушана была разуцца, каб выйсці на двор. У аналагічных абставінах аказаліся і жыльцы дома.
— Прыязджайце, — званіла Галіна Кудрашова, — паглядзіце, што ў нас робіцца…
І далей доўгая размова аб тым, як яны не могуць дабіцца ад камунгаса прыняць меры па выпраўленні становішча. Асфальт новы палажылі, а скідванне вады не прадугледзелі, нават пакат не зрабілі.
Гэтае ж пацвердзіў і Анатолій Шнэйдар.
— Не паслухалі нас, калі яшчэ была магчымасць не дапусціць брак у рабоце, — падсумаваў размову Анатолій Антонавіч. — Сёння па званку хутка прыехаў спецыяліст з камунальнага прадпрыемства, сам разважаў, што трэба тэрмінова нешта рабіць…
Менавіта аб гэтым і былі неаднаразовыя звароты жыльцоў на прадпрыемства. Усё чакалі, пакуль, як гаворыцца, гром не грымне.
Віктар МІКАЛАЕЎ.