Сакрэт нязменных поспехаў вадзіцеля “Рыдамльскага” Аляксандра Парахонькі — у адказнасці і ўменні працаваць
Аляксандр Парахонька ва УП “Рыдамльскі” робіць вадзіцелем аўтамабіля МАЗ-5516. За плячыма Аляксандра Пятровіча 26 год працы з адным запісам у працоўнай кніжцы — спачатку ў “Талачынскай Іскры”, а затым, пасля аб’яднання, у “Рыдамльскім”.
Для жыхароў раёна стала прывычным ужо, што імя гэтага чалавека не сыходзіць з раённай Дошкі гонару, якая ўстанаўліваецца ў газеце “Наша Талачыншчына” на перыяд важнейшых відаў работ у сельскай гаспадарцы. А па выніках за 2016 год Аляксандр Пятровіч занесены яшчэ на Дошку гонару перадавікоў Талачыншчыны.
Ён з’яўляўся лідарам на перавозцы зялёнай масы на сянаж і сілас, а потым і на перавозцы збожжа. На яго рахунку 2908 тон дастаўленага ад камбайнаў на зернесушылку збожжа і рапсу і больш за 4000 тон перавезенай зялёнай масы. Гэта не нейкае выключэнне, а стабільны, стаўшы заканамернасцю, яго вынік у працы.
Калі былі складанасці ў колішняй яго гаспадарцы з людзьмі, то Аляксандр на камбайне абмалочваў збажыну, а на аўтамабілі (у гэты час за штурвалам быў памочнік) адвозіў збожжа на сушылку. Дарэчы, на іскраўскіх землях выходзіў і на тысячны намалот.
Гэта выключна здольны і ведаючы тэхніку чалавек. Арганічна да гэтага ў Аляксандра далучаецца і такая якасць, як вытрымка. Не, ён не з ліку тых, хто маўчыць, калі трэба што сказаць, але гаворыць менавіта па справе, узважана і прадумана. Таму ён цікавы для іншых як разважлівы і глыбокі суразмоўца.
Прыгажосць, непаўторнасць такіх людзей, як А. П. Парахонька, у працы. Што б ні рабіў, за што б ні браўся — усё з яго рук выходзіць выдатна. Трэба дом паставіць, печ выкласці, сабраць трактар ці аўтамабіль — для яго аніякіх складанасцей.
Дзе-небудзь у вялікім горадзе мог бы жыць са свайго прафесіяналізму прыпяваючы. Але ж не пацягнула сельскага хлопца ў горад, аб чым ніколькі не шкадуе і зараз. У Нізкім Гарадцы свой дом, зямля і жыўнасць.
Як гэта звычайна і здараецца, вяртаецца Аляксандр Пятровіч дадому адвячоркам, а ўсё роўна знаходзіць час на разнастайныя дамашнія клопаты, дапамагае па гаспадарцы жонцы Марыне Васільеўне, якая робіць прадаўцом у Нізкім Гарадцы. Ніколі не скажа, што стаміўся, што трэба адпачыць. А на справе, магчыма ж, і трэба.
Кіраваць 40-тонным МАЗам з прычэпам, ходзячы па палявых дарогах, не проста. Ды яшчэ і не паніжаючы планку па колькасці рэйсаў. У сярэднім на дзень у яго як мінімум выходзіла два дзясяткі рэйсаў. Не вытрымліваюць калёсы, масты і падшыпнікі, з надрыўным гулам працуе рухавік, а чалавек вытрымлівае.
Аляксандра Пятровіча ніколі не стрэнеш у дрэнным настроі, бо ён заўжды зараджаны на добры вынік у працы і заўжды яго дасягае. Няўрымслівасць і аптымізм — яго лепшыя спадарожнікі па жыцці, яго дарадцы і памочнікі.
Віктар БІРУКОЎ.
