Маладому бухгалтару “Жукнева” Алене Пашкевіч падабаецца працаваць у сельгаспрадпрыемстве
Што можа адчуваць маладая гарадская дзяўчына, апынуўшыся па размеркаванні ў сельскай мясцовасці? Здавалася б, яна павінна расчаравацца, запанікаваць і паспяшыць хутчэй назад, у горад. А вось Алена Пашкевіч, малады бухгалтар па заработнай плаце ААТ “Жукнева”, пакуль што не збіраецца нікуды ехаць.
Сустрэлі тут яе як родную, выдзелілі асобны добраўпарадкаваны дом. Калегі дапамагаюць ёй разабрацца ў складаных пытаннях, даюць жыццёвыя парады.
Родны яе горад — Орша. Уся сям’я — маці, бацька, старэйшы брат — працуюць на Аршанскім ільнокамбінаце, іх прафесіі недасягальна далёкія ад сельскай гаспадаркі.
Пасля заканчэння дзевяці класаў Алена вырашыла стаць бухгалтарам. Яе прывабліваў свет лічбаў, разлікаў, яна добра ведала матэматыку. Паступіла ў Смальянскі дзяржаўны аграрны каледж на аддзяленне эканомікі. Пры размеркаванні выпускнікам прапанавалі месцы, куды можна паехаць працаваць. Алена выбрала сельгаспрадпрыемства “Жукнева”, бліжэй да дому.
Каб паспець своечасова налічыць заработную плату, спярша прыходзілася нават браць ведамасці з сабой дахаты. Пасля таго, як дакументы паступаюць ад эканаміста, яна правярае разлікі, выводзіць канчатковую суму, рыхтуе ведамасці. Працаваць з лічбамі ёй падабаецца, нават атрымлівае ад гэтага задавальненне.
Ад гаспадаркі ёй выдзелены дом. Тут пасля работы яе чакае верны сябар Тайсан — амерыканскі стафардшырскі тэр’ер. Ён радасна сустракае сваю гаспадыню, нецярпліва паглядае на дзверы. Спачатку яны ідуць гуляць, потым Алена займаецца дамашнімі справамі — паліць печ, гатуе вячэру.
Цікаўлюся, якія планы на будучае? З усмешкай дзяўчына заўважае, што тут ёй падабаецца і пакуль што будзе працаваць у гаспадарцы, плануе атрымаць вышэйшую адукацыю.
Алена СЕРАДА.