Для Алены Парфёнавай з ААТ “Друцк-Агра” праца ў жывёлагадоўчай галіне — справа сямейная
— Раблю тут ужо 27 гадоў, — расказвае Алена Уладзіміраўна. — І маці, і бацька тут рабілі, і муж, Канстанцін Малахевіч, разам са мною, слесар.
Любіць бываць на працы ў бацькоў і дачка Света, сярэдняя з трох дзяцей.
Алена Уладзіміраўна дабіваецца найлепшых у гаспадарцы паказчыкаў па надоях. На цяперашні час пад яе наглядам група ў 50 галоў.
— Наколькі матэрыяльна-тэхнічная база адпавядае ў вас (канкрэтна на вашым участку працы) вытворчым задачам? — пытаемся, спрабуючы высветліць рэцэпт яе поспехаў. — Ці ўсяго хапае, ці ўсё спраўнае?
— Ну, вось, самі паглядзіце, усё на месцы, каровы сытыя, у кароўніку чыста, малакаправод дзейнічае, зараз будзем даіць.
— А калі ў чым-небудзь узнікае патрэба, ці атрымліваеце аператыўную дапамогу з боку спецыялістаў, адміністрацыі прадпрыемства?
— Так, заўсёды на мае звароты рэагуюць і прымаюць неабходныя меры.
— Напрыклад? Якія праблемы былі вырашаны за апошні час?
— Ай, ну, якія… Якія былі, усе вырашаныя, у рабочым парадку ўсё вырашаецца, працуем ды ўсё.
— Як вам здаецца, ці адпавядае вашай працы ваша зарплата? Ці апраўдвае яна вашыя чаканні? Ці ёсць на што скардзіцца?
— Не, скардзіцца няма прычыны. У мяне заробак залежыць толькі ад мяне самой, ад таго, як я выконваю свае абавязкі, тут у нас усё зразумела і адназначна, так што я ўсім задаволена.
Сяргей АБРАМОВІЧ.
