Хто сказаў, што механізатар — не жаночая справа?
Юная жыхарка аграгарадка Варанцэвічы Марыя Грушэцкая так не лічыць. Гісторыя ведае шмат прыкладаў самаадданай працы жанчын на палях за рулём трактара, камбайна або аўтамабіля. Вось і Марыя таксама вырашыла стаць механізатарам, каб дапамагаць у добрай і вялікай справе — вырошчваць хлеб.
Яна вучыцца на трэцім курсе Коханаўскага дзяржаўнага ліцэя сельскагаспадарчай вытворчасці, зараз на практыцы ў сельгаспрадпрыемстве “Камсамольская праўда”. Дарэчы, гэтую ж навучальную ўстанову скончылі і працуюць механізатарамі яе бацька Сяргей Мікалаевіч і брат Аляксандр. У мінулым годзе Марыя працавала памочнікам камбайнера ў брата. Яна ні разу не пажалілася на стомленасць, наадварот, першай прыбягала на машынны двор, каб праверыць гатоўнасць камбайна да выхаду ў поле.
Цікаўлюся, чаму дзяўчына выбрала справай свайго жыцця далёка не жаночую справу. “З дзяцінства люблю тэхніку, — адказала Марыя, — марыла навучыцца вадзіць трактар і аўтамабіль, як бацька і брат. Атрымаўшы базавую адукацыю, вырашыла паступіць у ліцэй. Вучыцца тут падабаецца, я і мае аднакурснікі вельмі ўдзячныя выкладчыкам і майстрам за атрыманыя веды”.
Цяпер у яе ёсць магчымасць на практыцы паспрабаваць свае сілы, дапамагае ёй у гэтым бацька. Марыі даверылі ў гаспадарцы трактар “Беларус-82″ з раскідвальнікам мінеральных удабрэнняў РУ-7000. З задавальненнем яна выконвае гэтую работу, прымае ўдзел у закладцы ўраджаю сёлетняга года.
У далейшым Марыя марыць паглыбіць свае веды, атрымаць вышэйшую адукацыю і стаць аграномам. Нам застаецца пажадаць дзяўчыне збыцця ўсіх яе планаў, а ў гэты адказны веснавы перыяд — паспяховай працы на родных палетках.
Алена СЕРАДА.
НА ЗДЫМКУ: Марыя Грушэцкая з бацькам.
