Чым лепшы сцэнарый распрацуеш, тым больш накалядуеш
7 студзеня ў многія дамы і кватэры пастукалі і пазванілі калядоўшчыкі. Калі ў старажытныя часы гэтая забава была распаўсюджана ў першую чаргу сярод дарослых, то сёння, наадварот, галоўнымі калядоўшчыкамі становяцца дзеці, а іх бацькі ці то саромеюцца ісці па хатах, ці то лянуюцца, ці то лічаць гэтую традыцыю безнадзейна ўстарэлай, архаічнай.
Сёлета ў Талачыне ў першы дзень калядавання міжволі разгарэлася своеасаблівае спаборніцтва паміж дзвюма дзіцячымі камандамі калядоўшчыкаў, кожная з якіх, праўда, не ведала пра існаванне сапернікаў. Дзве стрыечныя сястры васьмі- і дзевяцігадовага ўзросту, пачуўшы ад бацькоў пра традыцыю калядавання, пачалі збіраць кампанію, рыхтаваць касцюмы і шукаць у інтэрнэце репертуар. Да іх далучылася сяброўка са сваім малодшым братам.
Дарослыя не назалялі дзецям ніякімі інструкцыямі — проста растлумачылі сутнасць калядавання: візіцёры павінны парадаваць гаспадароў канцэртам (пажадана на беларускай мове), а тыя ўжо аддзячаць пачастункам у залежнасці ад таго, наколькі канцэрт ім спадабаецца. Нахабныя просьбы і патрабаванні накшталт «дайце грошай», «дайце цукерак», «давай каўбасу, а то хату разнясу» недапушчальныя. Таксама дарослыя прафільтравалі знойдзеныя дзецьмі ў інтэрнэце рыфмаванкі, адкінулі непрымальныя з этычнага пункту гледжання і дапамаглі з касцюмамі. Адна дзяўчынка апранулася ў Бабу Ягу, іншая — у Кікімару (адпаведны рэквізіт захаваўся яшчэ з часоў дзіцячага сада), яшчэ адна пераўвасобілася ў Ката, які трымае на руках абавязковага каляднага пераснажа Казу, ну, а хлопчык, як самы малодшы, проста суправаджаў кампанію.
У хуткім часе пасля таго, як дзеці выправіліся на калядныя гастролі, іх бацькі даведаліся, што паблізу калядуе кампанія ў складзе некалькіх хлопцаў. Праўда, касцюмаў у іх няма, толькі ў кагосьці намаляваная барада, і рэпертуар абмежаваны двухрадковікам «Пришла Коляда — отворяй ворота». У выніку, як пазней высветлілася, некаторыя гаспадары, задаўшы хлопцам пытанне: «І гэта ўсё?» і атрымаўшы адказ: «Усё», зачынялі перад імі дзверы. А дзяўчынак многія хвалілі, адзначаючы: «У вас усё значна цікавей, чым у тых, хто быў перад вамі». Накалядавала гэтая кампанія чатыры важкія торбы пачастункаў (цукеркі, зефір, пячэнне і фрукты) і нават па тры рублі на чалавека.
Сяргей АБРАМОВІЧ.
