На дарозе — дзеці. Птушыныя
Гэтае птушаня дразда-рабінніка я ледзь не растаптаў, калі з нагоды набліжэння Міжнароднага дня біялагічнай разнастайнасці (адзначаецца 22 мая) вырашыў прагуляцца ў парк «Юзэфполле», каб пацікавіцца актыўнасцю талачынскай фаўны ў такое нязвыкла халоднае для мая надвор’е.
Пачуў салаўя, убачыў доўгую і худую карычневую змяю, дзіўна буйнога (пра хатнюю жывёлу сказаў бы — адкормленага) дзятла, безліч дзелавых мітуслівых шпакоў, некалькі рабіннікаў і, на шчасце, у апошні момант заўважыў пад нагамі гэтага прадстаўніка маладога драздовага пакалення.
У адрозненне ад сваіх рухавых і недаверлівых бацькоў, якія доўга на адным месцы не затрымліваюцца і чалавека блізка не падпускаюць, птушаня спакойна сядзела на сцежцы і зусім не збіралася даваць мне дарогу.
Супраць фотасесіі яно нічога не мела, дало зняць сябе з усіх бакоў, нават у макрарэжыме (буйным планам на адлегласці сантыметраў пяць ад фотаапарата). З крыкам кінулася ўцякаць толькі тады, калі я пацягнуўся да яго пальцамі, а пры паўторным набліжэнні фотаапарата зноў не выказала ні пратэсту, ні хвалявання.
Верагоднасць падобных сустрэч цяпер будзе з кожным днём павялічвацца, таму што настаў перыяд, калі з гнёздаў на зямлю трапляюць падрослыя птушаняты, якія яшчэ не маюць жыццёвага вопыту і не ўмеюць лётаць.
Дарэчы, спецыялісты папярэджваюць, што гэта натуральная з’ява і хвалявацца спагадлівым грамадзянам няма падстаў: на зямлі пра малых працягваюць клапаціцца дарослыя птушкі, а ад чалавека тут ніякіх дзеянняў не патрабуецца, хіба што сагнаць птушаня са сцежкі ці аўтадарогі, каб засцерагчы ад гібелі.
Сяргей АБРАМОВІЧ.
