Рознакаляровы напамін пра бесклапотнае, вясёлае дзяцінства
Жыхарка Талачына Галіна Уладзіміраўна Трушчанка ўжо не першы год з’яўляецца пенсіянерам, але ў памяці яе да сённяшняга дня стаяць яскравыя вобразы дзяцінства, асабліва — звязаныя з паездкамі ў госці да бабулі ў вёску Маціёва. І неад’емным атрыбутам тых цудоўных дзён з’яўляюцца кветкі.
— Вёска тады была шматлюдная сама па сабе, а падчас летніх канікулаў яшчэ і напаўнялася дзецьмі, — успамінае Галіна Уладзіміраўна. — Усе мы з рання да вечара бавілі час на прыродзе. Мне асабліва падабалася гуляць на лузе, дзе-небудзь на ўскраіне вёскі ці ў лесе, так прываблівалі мяне сваімі незлічонымі колерамі і формамі кветкі. Напэўна, таму і сёння я не ўяўляю свайго жыцця без іх. Жыву ў бацькоўскім доме на вуліцы Камсамольскай, і на прылеглай да яго тэрыторыі высадзіла дэкаратыўныя расліны такім чынам, што цвітуць яны пастаянна з вясны да восені: адыходзяць адны, распускаюцца іншыя — і так увесь сезон. На жаль, нядаўна ў мяне хтосьці пакраў лілеі і хрызантэмы. Але радуюць вока цюльпаны і даронікум, хутка зацвітуць рамонкі, пазней — яшчэ што-небудзь… Дзякуючы гэтаму няспыннаму працэсу мяне пастаянна суправаджаюць вобразы маленства, навяваючы светлыя ўспаміны, ствараючы камфортную атмасферу і добры настрой.
Сяргей АБРАМОВІЧ.