У гонар мастака і грамадзяніна: у Коханаве ўшанавалі памяць вядомага земляка Міхаіла Савіцкага (+фота)
“Памяць народа — гэта яго гісторыя, яго гордасць і сумленне. Яна павінна свята захоўвацца, перадавацца з пакалення ў пакаленне, як нязгасны факел вялікай любові да Радзімы, свайго народа. Такой любові, якая была ў нашага земляка Міхаіла Андрэевіча Савіцкага, патрыёта і грамадзяніна нашай Радзімы”. З гэтых слоў пачалося мерапрыемства “Мастак і грамадзянін”, прысвечанае 95-годдзю з дня нараджэння Міхаіла Андреевіча Савіцкага, падрыхтаванае вучнямі 8 “А” класа Коханаўскай сярэдняй школы пад кіраўніцтвам класнага кіраўніка, настаўніцы гісторыі Л. А. Мацюшэўскай.
Ён нарадзіўся 18 лютага 1922 года ў вёсцы Звянячы Талачынскага раёна. Народны мастак БССР і народны мастак СССР, Герой Беларусі, аўтар больш за 150 тэматычных карцін і манументальных работ, лаўрэат Дзяржаўных прэмій СССР і БССР, акадэмік Расійскай акадэміі мастацваў, Акадэміі навук Беларусі, Міжнароднай Славянскай акадэміі, Ганаровы грамадзянін горада Мінска.
У гэты ж дзень, праз 95 гадоў, на яго радзіме ў Коханаўскай сярэдняй школе сабраліся вучні, настаўнікі, жыхары гарадскога пасёлка Коханава, каб у чарговы раз ушанаваць яго памяць, глыбей пазнаць талент мастака, праз успаміны прайсці нялёгкімі дарогамі яго жыцця.
Пры адкрыцці мерапрыемства дырэктар школы Міхаіл Міхайлавіч Татарановіч заўважыў: “Біяграфія такіх людзей неадрыўна звязана з біяграфіяй краіны, народа, жыццём малой радзімы, адкуль ён некалі пайшоў у вялікі свет. Мы ганарымся тым, што жывём на зямлі, дзе нарадзіўся таленавіты мастак, і ўшаноўваем яго памяць. У Коханаўскай школе мастацтваў працуюць таленавітыя настаўнікі, вучацца здольныя вучні. Лічу, што менавіта цяпер наступіў час, каб прысвоіць ёй імя Міхаіла Андрэевіча Савіцкага”.
Да мерапрыемства ў школе былі наладжаны выставы карцін вядомага мастака, вучняў Коханаўскай і Талачынскай школ мастацтваў, настаўніка па класу выяўленчага мастацтва В. К. Цімафеева.
Ярка і выразна ў выкананні вучняў прагучалі ўспаміны Міхаіла Андрэевіча пра дзяцінства, бацькоў. Кіруючыся ў сваім жыцці сялянскай філасофіяй, яны выхавалі яго добрым, чулым чалавекам. Менавіта тады ў звяняцкага хлопчыка праявіліся здольнасці да выяўленчага мастацтва. .
На вайне загінулі старэйшыя браты, многія сябры… Савіцкі ў складзе 345-й стралковай дывізіі абараняў Севастопаль. Ён быў сярод тых, хто прыкрываў адыход войск. Трапіў у палон, прайшоў праз канцлагеры “Крывінкі”, Бухенвальд, Дахау. Зроблены некалькі спробаў уцячы. Пры вызваленні быў знойдзены ў тыфозным бараку.
Яго дзесяць палотнаў, атрымаўшых назву “Лічбы на сэрцы”, перадаюць увесь жах таго, што прыйшлося перажыць вязням канцлагераў.
Моцным водгукам у душы мастака адазваўся Чарнобыль, што выклікала стварэнне серыі карцін пад назвай “Чорная быль”. Зямля, на якой людзі жылі стагоддзямі, стала смяротна небяспечнай.
Гучыць пажаданне Міхаіла Андрэевіча Савіцкага пакаленню 21 стагоддзя: “Любіце Радзіму — праз учынкі, прыгожыя справы, праз духоўнае ўдасканальванне, праз разуменне таго, што духоўная культура — гэта адзіная галіна, якая робіць чалавека чалавекам…”
У памяць аб мастаку гучалі музыка, песні, выконваліся танцы вучнямі і настаўнікамі Коханаўскай дзіцячай школы мастацтваў.
Алена СЕРАДА.
У гонар мастака і грамадзяніна: у Коханаве ўшанавалі памяць вядомага земляка Міхаіла Савіцкага (+фота),