НЕПАЎТОРНЫЯ ІМГНЕННІ ПЕРШАГА ЎКОСУ
МЕХАНІЗАТАР КІРЫК С.П. І НАЧАЛЬНІК УЧАСТКА КІРЫК У.А.
Яшчэ на мінулым тыдні пачалі нарыхтоўку сена ў “Надзёжыне”. Спачатку не для доўгатэрміновага захоўвання, а толькі на корм цялятам, а ўжо ў панядзелак вялася гаворка аб тым, каб не сёння-заўтра пры ўмове спрыяльнага надвор’я пачаць закладваць сянаж.
— Сёлета ўзаралі, засеялі многа, — паведамляе начальнік участка Уладзімір Кірык, — таму з лугавымі плошчамі ў нас не сказаць, што праблемы, але і лішку няма, даводзіцца крыху прыстасоўвацца. Зараз вось косім для цялят на пашы: тут нядаўна каровы хадзілі, пасля іх перагналі ў іншае месца і, калі крыху падрасла трава, пусцілі касілку. Гэта яшчэ і для пашы карысна. А пасля зноў падрасці дадзім і зноў кароў прыгонім.
Эфектыўна, рацыянальна, эканамічна — зладжаны працэс талкова арганізаванай працы, якую выконваюць вопытныя, правераныя часам людзі. Адзін з іх — механізатар Сяргей Кірык. Робіць у “Надзёжыне” з 1981 года, і так склалася, што часцей за ўсё яму даводзілася мець справу з прэсам, асноўны аб’ём работ па прасаванні рулонаў выконваў ён. Вось і зараз, у сёлетнюю корманарыхтоўчую кампанію, цягае новы, яшчэ са свежай завадской фарбай, не абдрапанай нават на жалезных колах, ПР-Ф-180Б.
— Калі надвор’е спрыяе, то тон пяцьдзесят за дзень можна напрасаваць вось гэтай маладой, невялікай пакуль што травы, — расказвае начальнік участка і незаўважна пераходзіць на лірычны лад: — Адчуваеце, як сенам пахне? Гэта толькі цяпер такі непаўторны водар. Пройдуць дажджы — ужо зусім не тое будзе.
Сапраўды, не паўторыцца два разы за год водар маладой, нядаўна скошанай і высушанай травы. Але не кожны з нас звяртае на гэта ўвагу, не кожны ўсведамляе і цэніць гэтую непаўторнасць імгнення. Нішто не змянілася, як і спрадвеку, сялянская праца поўная адначасова і цяжкай стомленасці, і высокай паэзіі.
С. АБРАМОВІЧ.
